Wysokość podatku zależy od wartości otrzymanej darowizny oraz stopnia pokrewieństwa między darczyńcą a obdarowanym. Ustawodawca, na podstawie stopnia pokrewieństwa stron umowy darowizny, wyróżnił cztery tzw. grupy podatkowe.

Darowizny między członkami zerowej grupy są całkowicie zwolnione z opłacania podatku. Do tej grupy zaliczamy członków najbliższej rodziny, tzn: małżonków, rodziców i dziadków (wstępnych), dzieci i wnuki (zstępnych), rodzeństwo, pasierbów, macochę i ojczyma. W tym przypadku nie za znaczenia, jaka jest wartość darowizny.

Aby skorzystać ze zwolnienia, należy spełnić obowiązek zgłoszenia do urzędu skarbowego fakt otrzymania darowizny (formularz SD-Z2) w ciągu 6 miesięcy od dnia otrzymania darowizny. Obowiązek zgłoszenia darowizny pojawia się wtedy, gdy w ciągu 5 lat darowizny od jednej osoby przekroczą wartość 9 637 zł. Jeżeli darowizna ma formę pieniężną, należy pamiętać o obowiązku przekazania jej za pośrednictwem rachunku bankowego. Darowizna w postaci gotówki nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania.

Jeżeli warunki zwolnienia nie zostaną spełnione, otrzymanie darowizny od osób z grupy „0” podlega opodatkowaniu na zasadach właściwych dla I grupy podatkowej. Do tej grupy zaliczamy dodatkowo teściów, zięcia i synową. Darowizny nieprzekraczające łącznie 9 637 zł w ciągu ostatnich 5 lat są wolne od opodatkowania. Do II grupy zalicza się dalszą rodzinę (ciotki, wujkowie). Tutaj kwota wolna stanowi 7 276 zł (jeśli łączna kwota darowizny otrzymana w ciągu ostatnich 5 lat jest niższa, nie ma obowiązku zapłaty podatku). W III grupie znajdują się osoby niespokrewnione. Tutaj kwota wolna wynosi 4 902 zł.

Otrzymanie darowizny skutkujące obowiązkiem zapłaty podatku musi zostać zgłoszone do urzędu na formularzu SD-Z3 w ciągu miesiąca od dnia otrzymania darowizny.

AKO